Wygrana wojna z Zakonem

Wygrana wojna z Zakonem i znaczny potencjał militarny oraz gospodarczy Polski i Litwy pozwoliły Kazimierzowi, który miał z Elżbietą Habsburżanką 6 synów, podjąć ponownie politykę dynastyczną. Możliwości takie powstały po rządach Władysława Pogrobow- ca na Węgrzech i w Czechach oraz po okresie rządów lokalnych możnych wyniesionych na trony tych państw Jerzego z Podiebradu (1458-1471) w Czechach i Macieja Korwina !1458-1490) na Węgrzech.

Tron czeski zdobył w 1471 r. najstarszy syn Kazimierza – Władysław Jagiellończyk. W tymże roku drugi syn – także Kazimierz – próbował zdobyć tron węgierski, lecz wyprawa jego zakończyła się niepowodzeniem. Dopiero po śmierci Macieja Korwina władcą węgierskim został król Czech Władysław Jagiellończyk. Na przełomie XV i XVI w. polityka dynastyczna Jagiellonów osiągnęła szczytowy okres powodzenia.

Znalazło to wyraz również w nabytkach terytorialnych. Stopniowo włączano do Korony te księstwa mazowieckie, w których wymarły linie piastowskie. W 1462 r. włączono ziemię rawską i gostyńską, w 1476 sochaczewską, a w 1495 księstwo płockie. Z księstw śląskich, w 1443 r. Zbigniew Oleśnicki kupił dla biskupstwa krakowskiego siewierskie, w 1456 r. Korona nabyła księstwo oświęcimskie, a w 1494 r._ Zatorskie. Były to jednak rezultaty niewielkie, a myśl odzyskania Śląska, tak silnie eksponowana w kronice Jana Długosza, nie stała się w Polsce powszechna. Uwagę ówczesnych ludzi przyciągały sprawy Pomorza oraz ekspansji wschodniej.