Terytorium Polski Kazimierza Wielkiego

Terytorium Polski Kazimierza Wielkiego wynosiło w 1370 r. około 240 tys. km3. Na początku jego panowania liczba ludności wynosiła od 1,1 do 1,2 miliona, na ziemiach polskich poza królestwem żyło dalsze 0,9 miliona mieszkańców. W końcu panowania Kazimierza Wielkiego na powiększonym terytorium, liczba mieszkańców królestwa wynosiła od 1,8 do 2,0 milionów. Dawało to przeciętną gęstość zaludnienia 8-8,5 osoby na km3, a więc dwukrotnie więcej niż w okresie powstawania państwa polskiego w X-XI w. 71

Przyrost naturalny w skali czterech stuleci wynoszący średnio 0,2% rocznie, wzrósł w XIV w. bardzo znacznie i wynosił około 0,4 %. Dzięki temu oraz migracji obcych osadników szybko rosła liczba ludności. W rezultacie przeciętna gęstość zaludnienia ziem polskich zbliżyła się (choć nie wyrównała] do średniej gęstości zaludnienia Europy. Wynosiła ona w połowie XIV w. we Francji i w Italii ok. 28 osób, w Niemczech ok. 15, w Anglii ok. 10, zaś na Rusi – 2-3 osób na km2.

Trwająca od z góra stu lat akcja osadnicza, wzrost liczby ludności oraz rozwój techniki i organizacji pracy chłopskiej doprowadziły do zwiększenia produkcji rolniczej. W początku XIV w. rozmiar plonów oceniany jest na 3-4 ziarna z 1 wysianego (gdy w X w. 1,5-2 ziaren, w XII – 2-3 ziarna), natomiast w połowie XV w. – plony dochodziły już do 4-5 ziaren, co nie odbiegało od średniej europejskiej.