Władysław Łokietek i walka o Pomorze Gdańskie

Skierował do Awinionu skargę, w wyniku której papież powołał sąd mający rozpatrzyć racje obu stron. Proces odbywał się w 1320 r. w Inowrocławiu. Po przesłuchaniu 25 świadków, trzej sędziowie (polscy dostojnicy kościelni) orzekli, że Zakon powinien zwrócić zagrabioną dzielnicę i wypłacić odszkodowanie. Krzyżacy skierowali wtedy apelacje do papieża i nie zamierzali, pomimo uprawomocnienia, podporządkować sie decyzji sądu. Zbrojnym ramieniem świeckim przeprowadzającym egzekucje wyroku mogła być tylko Polska, której nie starczało sił do pokonania Krzyżaków.

W następnych latach król Polski starał się o zbliżenie z księstwami Pomorza Zachodniego i toczył z Brandenburgią wojnę przerwaną w 1329 r. ze względu na rosnące zagrożenie krzyżackie. Walki z Zakonem trwały już od 1326 r. Król Jan Luksemburski, w sojuszu z Krzyżakami, wracając z wyprawy na pogańską Litwę zhołdo- wał w 1329 r, księcia płockiego Warikę. Zakon zaś zajął ziemię dobrzyńską. W roku 1331 przeciwnicy planowali wspólną wyprawę, a ich wojska miały się spotkać pod Kaliszem. Szczęśliwie nie zdołali skoordynować działań, lecz spustoszyli i obrabowali ziemie polskie. Łokietek osiągnął wtedy pierwszy sukces wojenny, pokonał bowiem w bitwie pod Płowcami duży oddział tylnej straży krzyżackiej. Jednakże w 1332 r. królestwo jego poniosło dotkliwą stratę, gdyż Krzy- 67 żacy zajęli Kujawy. W tej niekorzystnej sytuacji, przy pośrednictwie legata papieskiego, zawarty został rozejm.