Wojna prowadzona była przez Bolesława Krzywoustego

W chwili śmierci pozbawionego energii, a być może i autorytetu, Władysława Hermana (1102), Zbigniew objął panowanie na ziemiach poznańskiej, kaliskiej, na Kujawach i Mazowszu, zaś Bolesław – na Śląsku, na ziemi krakowskiej i sandomierskiej. Bolesław, zwany Krzywoustym (1102- 1138), popierany przez możny ród Aw- dańców, podjął walkę o zjednoczenie państwa. Zespolił pod swym przywództwem rycerstwo polskie rozpoczynając długotrwałą wojnę o Pomorze, w której dowiódł zdolności wodzowskich i osobistej odwagi. Do decydującej walki pomiędzy braćmi doszło w latach 1106 – 1107, pokonany Zbigniew wygnany został z kraju. Objęcie przez Bolesława władzy nad całą Polską, kosztem starszego brata, kryło w sobie niebezpieczeństwo interwencji niemieckiej, Zbigniew wyjednał rzeczywiście interwencyjną wyprawę Henryka V na Polskę w 1109 r.

Wojna prowadzona była przez Bolesława Krzywoustego i jego rycerstwo z niezwykłą determinacją. Henryk V po nieudanym oblężeniu broniącego się bohatersko grodu w Głogowie, osaczony w marszu na Wrocław przez nękające ataki wojsk polskich, zaproponował Bolesławowi łagodne warunki ugody: niewielki roczny trybut 300 grzywien srebra w zamian za ustąpienie z Polski. Na to, wedle Galla Anonima odpowiedział Bolesław: „Wolę w tej chwili stracić królestwo Polski, broniąc jego wolności, niż na zawsze spokojnie je zachować w hańbie poddaństwa”. Zdanie to, zanotowane 39 w kilka zaledwie lat po wojnie, odbija dobrze ówczesny program polityczny władcy polskiego, realizowany z odwaga przez rycerstwo. Bolesław bronił wedle Galla ..starodawnej wolności Polski”. Henryk V wycofał się bez sukcesu.